کد مطلب:129644 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:127

شهادت زیاد بن مهاصر کندی
طـبـری بـه نـقـل از ابـو مـخـنـف از فـضـیـل بـن خـدیـج كـنـدی مـی نـویـسـد: «یـزیـد بـن زیـاد [1] یـعـنـی هـمـان ابو شعثای كندی ـ از بنی بهدله ـ كه تیراندازی ماهر بـود، در بـرابـر امـام حسین (ع) دو زانو نشست و صد تیر انداخت كه جز پنج تای آنها بر زمین نیفتاد. او در هنگام تیراندازی این رجز را می خواند:

من پسر «بهدله»، قهرمان «عرجله» ام.

در آن حـال حسین (ع) می فرمود: «خداوندا، تیر او را به هدف بنشان و پاداش او را بهشت قـرار ده!» چون تیراندازی اش تمام شد برخاست و گفت: «جز پنج تیر به خطا نرفت و مـن یـقین دارم كه پنج تن را كشته ام». وی در شمار كسانی بود كه در حمله نخست كشته شد... [2] .

پس از آن با شمشیر به دشمن حمله كرد و گفت:

من یزیدم و پدرم مهاصر است، غرّنده تر از شیر ژیانم.


پـروردگارا من یاور حسینم و ابن سعد را ترك گفته، از او بیزاری می جویم.

او همچنان در حال پیكار بود كه كشته شد خداوند از او خوشنود باد. [3] .

صـدوق نـقـل كـرده اسـت كـه ابا شعثا نه تن از دشمنان را كشت. وی مبارزه او را پس از مبارزه كاهلی نوشته است. [4] .

امـا ابـن شـهـر آشـوب مـبـارزه او را پـس از مـبـارزه انـیـس بـن مـعـقـل اصـبـحـی نـوشـتـه اسـت؛ [5] و ایـن خـلاف قـول طـبـری است كه نقل می كند: «او نخستین كسی بود كه كشته شد»؛ و به نوشته ابن اثـیـر: «او نـخـسـتـیـن كـسـی بـود كـه در حـضـور امـام حـسـیـن (ع) بـه شـهـادت رسید». [6] .

در زیـارت نـاحـیـه مـقـدسـه بر وی چنین درود فرستاده شده است: «السلام علی یزید بن زیاد بن مهاصر الكندی» [7] .


[1] مـفـيـد در الارشـاد (ج 2، ص 83) از وي بـه نام «يزيد بن مهاجر كناني» ياد كـرده اسـت. در تـسـمـيـة مـن قـتـل (ص 150) بـه نـام «يـزيـد بـن زيـد بـن مـهاصر»، در مـثيرالاحزان (ص 61) يزيد بن مهاجر» و در امالي صدوق (ص 137، مجلس، 30، حديث 1) «زيـاد بـن مـهـاصـر (مهاجر)»، در الكامل في التاريخ (ج 3، ص ‍ 293) «يزيد بن ابي زياد» و در المناقب ابن شهر آشوب از او با نام «يزيد بن مهاصر كندي» ياد شده است.

[2] تـاريـخ الطـبـري، ج 3، ص 33. نـيـز ر.ك: الكـامـل في التاريخ، ج 3، ص 293. در اين كتاب آمده است: «او نخستين كس بود كه در حضور امام حسين (ع) كشته شد.».

[3] ابصار العين، ص 172.

[4] أمـالي، صـدوق، ص 137، مـجـلس 30، حـديـث 1؛ و ر.ك: مقتل الحسين، خوارزمي، ج 2، ص 23.

[5] مناقب آل ابي طالب، ج 4، ص 103.

[6] الكامل في التاريخ، ج 3، ص 293.

[7] بحار، ج 45، ص 72.